«Οι μεταρρυθμίσεις που προωθούμε διασφαλίζουν την μακροχρόνια βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος», υποστήριξε, πριν από έναν και πλέον χρόνο, ο Κ. Καραμανλής, όταν η κυβέρνηση προωθούσε για ψήφιση το νέο αντιασφαλιστικό νόμο. Γνώριζε, βέβαια, ότι δεν έλεγε την αλήθεια, αλλά το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να περάσει το νομοσχέδιο, με το οποίο και οι συντάξεις μειώνονταν και εξομοιώνονταν προς τα κάτω, και τα όρια ηλικίας αυξάνονταν, σε πείσμα των περί του αντιθέτου πρωθυπουργικών διακηρύξεων κατά την προεκλογική περίοδο του 2007. Η αλήθεια είναι ότι στόχος των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων και νόμων, που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν ήταν η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά η κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα ένα χρόνο μετά από την ψήφιση του 3655/2008. Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τσακίζει τα ασφαλιστικά ταμεία, όχι μόνο επειδή δεν πληρώνει αυτά που τους χρωστάει, εξαναγκάζοντάς τα σε επαχθείς δανεισμούς, αλλά γιατί, την ίδια στιγμή, ενισχύει τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, θεσμοθετεί την ανασφάλιστη εργασία και τα stage, τζογάρει την περιουσία τους στο Χρηματιστήριο και δομημένα και μη ομόλογα, κ.ο.κ. Με λίγα λόγια, τα χειρότερα με τις «μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό είναι μπροστά. Η μόνη διέξοδος, λοιπόν, είναι η εργατική τάξη να οργανώσει την πάλη της και να περάσει στην αντεπίθεση. Μόνον έτσι μπορεί να διασφαλίσει τη «βιωσιμότητα» των ασφαλιστικών, και όχι μόνο, δικαιωμάτων της.